SOUL HANTER - SHINE OF RELAMIA

Oboje milczeliśmy. Wzniosłam zaklęcie Fuzetsu, schowała miecz i wróciłam do formy dziewczyny. Podeszłam do niego i oddałam mu kamienie dusz, ale jeden zostawiłam sobie.
- Co teraz? - pytając go o to, głowę miałam odwróconą w inną stronę.

Stanęłam tyłem do niego i zacisnęłam dłonie w piąstki. Co miałam teraz mu odpowiedzieć?
- Tak jest - odpowiedziałam i dalej stałam. Nie było nowych na razie rozkazów, więc stałam jak kołek wbity w ziemię.

- Po co mam na ciebie spoglądać? - zapytałam odwracając się posłusznie - Nie widzę sensu w normalnej konwersacji z tobą. Czemu niby mam to czynić?
Patrzyłam teraz uważnie w jego oczy. Już się nie bałam go, ale wykonałam rozkaz.
- Coś jeszcze masz do mnie?

Westchnęłam głośno.
- Więc o czym mam z tobą rozmawiać? - ciągle na niego patrzyłam i zastanawiałam się jak ktoś z taką mocą jak on, może mieć aż tyle różnych podejść do ludzi.
- Więc słucham. Teraz jesteś nagle miły. Co się stało, że nastąpiła taka zmiana?
Może i ryzykowałam, ale nie miałam złych intencji. Chciałam tylko.... No właśnie. Co chciałam? Oparłam głowę o jego ramię. Czemu to zrobiłam? Nie kontrolowałam się. I gdy do mnie dotarło co właśnie zrobiłam, odskoczyłam bardzo szybko i uderzyłam plecami o konar drzewa.
- Przepraszam! - od razu zaczęłam tłumaczyć swoje zachowanie.

- Alastor mnie kocha i chce dla mnie jak najlepiej - usiadłam na ziemi oparta o drzewo. Mój wzrok latał raz do niego a raz na niebo.
- Powiedz mi co teraz, co jeszcze i ile jeszcze. Tyle chcę wiedzieć - objęłam kolana ramionami i oparłam brodę o kolana. Musiałam wyglądać dziwnie, ale cóż poradzę? Tak było najwygodniej.
- Atecain, czy jak tam powinnam się do zwracać, powiedz mi, czym się wyróżniam? Kogo jeszcze wybrałeś z ziemi?

- Wcale, że nie sceptycznie - zaprzeczyłam.
- Nie wierzę, że każdy przyjął tą wiadomość z radością. Na pewno się bali, ale wykonywali rozkazy. Po prostu nie posiadają własnego rozumu.

- Przeprosiny przyjęte i ty mi również wybacz - odezwał się Alastor, a ja się ucieszyłam słysząc jego głos.
- Jak fajnie! Wszystko gra! Dziękuję Alastorze - ucałowałam naszyjnik i od razu poprawił mi się humor. Mój wzrok padł teraz na Atecaina. Ciekawe czy dalej mi czyta w myślach?